Είναι η τοποθέτηση ενός πολύ μικρού σωλήνα στην τυμπανική μεμβράνη, με σκοπό την παροχέτευση υγρού από την κοιλότητα του μέσου ωτός και τον καλύτερο αερισμό αυτής. Επίσης, μέσω του σωληνίσκου αερισμού, είναι δυνατή η εφαρμογή αντιβιοτικής αγωγής τοπικά για τη θεραπεία της εμμένουσας οξείας μέσης ωτίτιδας.
Σύμφωνα με τις οδηγίες της Αμερικανικής Ακαδημίας Ωτορινολαρυγγολογίας και Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου συστήνεται η τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού όταν συνεχίζεται η εκκριτική ωτίτιδα (μέση ωτίτιδα με παρουσία υγρού) για τουλάχιστον 3 μήνες.
Σημαντικός παράγοντας που οδηγεί στη χειρουργική αντιμετώπιση, επίσης, είναι η διαταραχή της ακοής λόγω της παρουσίας αυτού του υγρού.
Η βαρηκοΐα που μπορεί να προκαλέσει το υγρό στην κοιλότητα του μέσου ωτός είναι μικρή έως μέτρια, οδηγώντας σε δυσκολίες αντίληψης της ψιθυριστής ή ακόμη και της κανονικής ομιλίας. Λόγω της διαταραχής της ακοής, το παιδί, ειδικά στα πρώτα χρόνια της σχολικής ζωής, δυσκολεύεται στην κατανόηση του λόγου, με αποτέλεσμα να μη δείχνει το απαιτούμενο ενδιαφέρον για το μάθημα και έτσι διαπιστώνεται αργοπορημένη έναρξη και δυσκολία ομιλίας και ανάγνωσης.
Η επέμβαση αυτή γίνεται υπό γενική αναισθησία στα παιδιά και τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από αδενοτομή (επέμβαση για κρεατάκια). Τα κρεατάκια φράζοντας το στόμιο της ευσταχιανής σάλπιγγας παρεμποδίζουν τον αερισμό του μέσου ωτός και έτσι με την πάροδο του χρόνου δημιουργείται το υγρό στην κοιλότητα του μέσου ωτός.
Στους ενήλικες μπορεί να γίνει και υπό τοπική αναισθησία στο περιβάλλον του Ιατρείου.
