Είναι η συλλογή υγρού μέσα στην κοιλότητα του μέσω ωτός, δηλαδή πίσω από την τυμπανική μεμβράνη, χωρίς σημεία ή συμπτώματα οξείας φλεγμονής.
Περίπου 90% των παιδιών προσχολικής ηλικίας πάσχουν από την πάθηση αυτή. Συνήθως, εμφανίζεται μετά από λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού συστήματος ή κάποιο επεισόδιο οξείας μέσης ωτίτιδας. Η δυσλειτουργία της ευσταχιανής σάλπιγγας που επιδεινώνεται όταν υπάρχουν υπερτροφικές αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια), είναι σημαντικός παράγοντας δημιουργίας του υγρού.
Το παιδί δεν έχει πυρετό, ενώ ακόμη σπάνια παραπονιέται για ήπιο πόνο στο αυτί. Έτσι, υπάρχει πιθανότητα να μην το καταλάβουν οι γονείς. Έμμεσα, μπορούν να υποψιαστούν το πρόβλημα και να προβούν σε εξέταση του παιδιού όταν παρατηρήσουν ότι το παιδί τους ακουμπάει και ξύνει το αυτί του, όταν έχει επιλεκτική ακοή, δηλαδή απαντάει σε μερικές μόνο ερωτήσεις και όταν διαταράσσεται ο ύπνος του.
Πιο συγκεκριμένα, οι γονείς μπορούν να αναγνωρίσουν έγκαιρα το πρόβλημα όταν διαπιστώνουν αργοπορημένες απαντήσεις του παιδιού, περιορισμένο λεξιλόγιο και γενικά, δυσκολίες ομιλίας και ανάγνωσης.
Τα παιδιά που πάσχουν από εκκριτική ωτίτιδα μπορεί να παρουσιάσουν κακή επίδοση στο σχολείο εξαιτίας απώλειας ακοής, προβλημάτων συμπεριφοράς και προσοχής, καθώς και δυσκολιών κατανόησης ομιλίας στο θορυβώδες περιβάλλον της τάξης.
Επίσης μπορεί να δημιουργηθούν συναισθηματικές διαταραχές και συμπεριφορές υπερκινητικότητας, ειδικά σε παιδιά σχολικής ηλικίας, οδηγώντας σε μειωμένη προσοχή στο μάθημα και περιορισμό των κοινωνικών συναναστροφών.
Η διάγνωση γίνεται, πολλές φορές σε τυχαίο έλεγχο ή μετά από διαπίστωση από τους γονείς ότι το παιδί δεν ακούει τόσο καλά, με την ωτοσκόπηση και με την τυμπανομετρία (τυμπανόγραμμα).
Το υγρό, στις περισσότερες περιπτώσεις, εξαφανίζεται μέσα σε 3 μήνες.
Αν παραμένει και μετά από τους 3 μήνες, τότε ενδείκνυται η τοποθέτηση σωληνίσκων αερισμού.
Η χορήγηση αντιβιοτικών δεν φαίνεται να βοηθάει στην αντιμετώπιση της εκκριτικής ωτίτιδας, γι’ αυτό και δεν πρέπει να προτείνεται αυτή η επιλογή θεραπείας.